We gaan met vier dames fietsen in de buurt van Oss. Het weer is mooi, we komen van ver en hebben er zin in. Gauw een OV-fiets huren.
De NS-stalling is grijs en verlaten, Fort Knox, met al die glimmende ijzeren draaihekken en beveiligde deuren. Wat nu? Op het portiershokje hangt een briefje: wij zijn open van 8 tot 10 en van 16 tot 18 uur. Voorlopig is er dus geen levend wezen te verwachten om ons uit de nood te helpen.
Er staat een chippaal. Ik steek mijn OV-kaart er in. Ongeldige kaart. Andersom dan maar: ongeldig. Ik vloek.
Zus met pioniersmentaliteit ontdekt een metalige plaat in de muur. Aha, hier kan je een fietssleutel uit de muur trekken!
Kaart voor de kaartlezer. Toets de 20 cijfers van uw barcode in en sluit af met een hekje. Ik kan de cijfers niet lezen, maar zus met een betere bril dicteert. Hekje. Toets uw pincode in. Pincode? Als u uw pincode niet weet belt u dan nummer...
Voordat ik zenuwachtig mijn mobieltje uit mijn tas heb opgevist is het display al weer leeg. Opnieuw 20 cijfers, hekje, snelsnel noteert parate zus het nummer en ik bel.
Belt u voor..., toets 1, belt u voor... toets 2. Ik toets 2 en jawel, ik krijg mijn pincode! Opnieuw 20 cijfers intoetsen, hekje niet vergeten, wachten...
Tot mijn schrik gaat in de muur opeens een rolluik open en daar hangen wel twintig fietssleutels. Een toverdoos! Er knippert een rood lichtje.
‘Wacht!’ roept mijn koelbloedige zus, met haar ogen gefixeerd op het display.
Het display vraagt: Wilt u één fiets? Toets: Ja. Wilt u twee fietsen, toets: Nee.
De logika ontgaat me volledig, maar ik wil er twee, dus ik toets op Nee. Het luikje begint intussen langzaam en dreigend dicht te rollen. In paniek grijp ik naar die ene verlichte sleutel. Hebbes!
Maar we hebben vier fietsen nodig. De beurt is aan mijn zus. Zelfde procedure.
Het apparaat is defect, zegt het display.
’Hotverdehotver!’
‘Computerfoutje,’zeg ik tegen mijn zus ‘probeer het nog eens.’
Ik wist het: mijn pro-actieve zus heeft haar pincode wèl in haar agenda genoteerd. Zelfde procedure. ‘Pincode ongeldig.’ Zelfde procedure. Bellen, zus krijgt nieuwe pincode.
Zelfde procedure.
Daar sta ik met mijn fietssleutel. Elders in Oss zijn ook fietsen te huur, maar ik moet en zal die vervloekte OV-fiets nu hebben ook. Eerst Fort Knox kraken. Ik duw en trek aan de ijzeren draaihekken, maar er is geen beweging in te krijgen.
'Hotverdehotver!'
‘O, kijk!’ Mijn alerte zus ontdekt nòg een plakkaat in de muur. SOS, precies wat we nodig hebben.
Ik zie een telefoonnummer en diep mijn mobieltje op.
‘Nee,’ zegt mijn koelbloedige zus ‘je hoeft alleen maar op die knop te drukken.'
Er klinkt een damesstem uit de muur. Ik vertel de stem over het defect apparaat.
'Ik ga niet over de OV-fietsen,’ zegt de stem, ‘alleen over het openen van de stalling.'
Ik vraag, of de stem dan a.u.b de stalling wil openen.
‘OK.’ zegt de stem.
Ik loop naar de hekken. Duwen en trekken, maar ze blijven hermetisch gesloten. Opnieuw de SOS-knop.
‘Ja, als u niks zegt, dan weet ik het ook niet!’ snauwt de SOS-stem.
Ik smeek haar, of ze het nog eens wil proberen. Het lukt! Ik sta binnen en vind mijn fiets. Maar dan kan ik de stalling niet meer uit. Zus, voor geen kleintje vervaard, drukt op de SOS-knop.
‘Staat de fiets in de goot?’ snauwt de stem.
Goot? Goot?
Dan zie ik een soort geul in de betonnen vloer. Ik hijs de fiets er in. Maar de hekken blijven gesloten. Zus drukt op de SOS-knop.
‘U moet rechts van de fiets gaan staan, naast de balk!’
Balk? Balk?
Pas dan zie ik pictogrammen op de vloer: dáár de fiets en hier de fietser. Sesam opent zich! Ik sta buiten, mét fiets!
Intussen is besloten dat we gaan wandelen.
Ik zet de fiets op slot. Nog één keer dezelfde procedure. Het rolluik gaat open en ik keil de fietssleutel er in. Ik schrijf een brief aan de beheerder van de stalling en doe die onder de snelbinders.
’s Avonds krijg ik een mailtje van mijn immer blijmoedige zus. Dat we toch weer wat geleerd hebben en dat de tijden voorbij zijn, dat een goedmoedige man met een sigaar je bij de stalling opwacht met een vriendelijk ”goeiemorgen”. Dat ik dat moet beseffen.
Geachte mevrouw Werts, We vragen u om OV-fiets nummer 9613 zo snel mogelijk terug te brengen. Volgens onze gegevens heeft u deze OV-fiets langer dan 72 uur in gebruik. Dat is de maximale huurtermijn op grond van artikel 10.1 van onze algemene voorwaarden. De OV-fiets is gehuurd op 15 juli 2011 om 10:48 uur bij Oss met pasnummer 3417116120 en op dit moment nog niet teruggebracht. Op grond van artikel 10.3 van onze algemene voorwaarden brengen we u na 72 uur een toeslag van € 5,- in rekening per periode van 24 uur, bovenop de huurprijs van € 3,- per periode van 24 uur. Als u de OV-fiets wèl heeft teruggebracht, wilt u ons dat dan zo snel mogelijk laten weten in een antwoord (reply) op deze automatische e-mail? Vermeld hierbij de datum, tijd en locatie van inleveren.Alvast bedankt voor uw medewerking!Met vriendelijke groet,Team NS OV-fiets
